Οι εννέα Μούσες

Οι εννέα Μούσες

 

Οι εννέα Μούσες, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, προστάτιδες θεότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Γεννήθηκαν στην Πιερία και κατοικούσαν στον Όλυμπο, στα «Ολύμπια δώματα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ησίοδος στη Θεογονία του. Καθεμία ήταν προστάτιδα μιας ιδιαίτερης τέχνης ή επιστήμης. Έτσι, η Καλλιόπη ήταν η μούσα της επικής ποίησης και της ρητορικής (αυτήν επικαλείται και ο Όμηρος στα προοίμιά του), η Κλειώ της ιστορίας, η Ευτέρπη της αυλητικής τέχνης και της μουσικής γενικότερα (αναφέρεται και ως δωρήτρια ευχαρίστησης), η Τερψιχόρη του χορού, των δραματικών χορικών και της λυρικής ποίησης, η Ερατώ της ερωτικής ποίησης και των υμεναίων (γαμήλιων ασμάτων), η Μελπομένη του μέλους και αργότερα της τραγωδίας, η Θάλεια της κωμωδίας, της αρχιτεκτονικής, της γεωργίας και της γεωμετρίας, η Πολύμνια της απομνημόνευσης και της υποκριτικής τέχνης, η Ουρανία της αστρονομίας και της αστρολογίας.

Όποια κι αν ήταν όμως η ιδιαιτερότητα της κάθε Μούσας, η κοινή τους συνιστώσα ήταν η αγάπη για τη μουσική. Η χορωδία τους μάγευε τους θεούς και τη φύση και τα τραγούδια τους υμνούσαν τον πατέρα θνητών και αθανάτων, τον Δία. Ο θεός Απόλλωνας διηύθυνε τη χορωδία τους και γι’ αυτόν τον λόγο του αποδόθηκε το προσωνύμιο Μουσαγέτης. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, ο Απόλλωνας έπαιζε τη λύρα του στη μέση (ως Κιθαρωδός), ενώ γύρω του τραγουδούσαν και χόρευαν οι Μούσες. Γιος του Δία και της Λητώς, ο Απόλλωνας λατρευόταν ως ο θεός της μουσικής, των τεχνών, της μαντείας, του φωτός, της αρμονίας και της τάξης στον κόσμο.